Μια νέα έκθεση εξετάζει ευρύ φάσμα ευκαιριών για τον περιορισμό των επιπτώσεων των τεσσάρων μεγαλύτερων υλικών όσον αφορά τις εκπομπές (χάλυβας, πλαστικό, αλουμίνιο και τσιμέντο) και δύο μεγάλα τμήματα χρήσης για αυτά τα υλικά (επιβατικά αυτοκίνητα και κτίρια).
Διαπιστώνει ότι μια πιο κυκλική οικονομία θα μπορούσε να επιφέρει σημαντικές περικοπές στις εκπομπές από τη βαριά βιομηχανία της ΕΕ μέχρι το 2050, έως και 296 εκατομμύρια τόνους απο 530 εκατομμυρία τόνους CO2 ετησίως. Η καλύτερη χρήση των υλικών που υπάρχουν ήδη στην οικονομία μπορεί να οδηγήσει τη βιομηχανία της ΕΕ περισσότερο από το μέσο όρο προς τις εκπομπές καθαρού μηδενός και συχνά το κάνει οικονομικά λογικό.
Η έκθεση υποστηρίζει ότι απαιτούνται πρόσθετες στρατηγικές για την αντιμετώπιση των σημαντικών εκπομπών της διαδικασίας από την παραγωγή υλικών όπως ο χάλυβας, το τσιμέντο, τα πλαστικά και το αλουμίνιο.
Η παρούσα έκθεση αποτελεί ένα πρώτο βήμα για την ποσοτικοποίηση του δυναμικού των ευκαιριών κυκλικής οικονομίας για τη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου.
Εξετάζει τις ροές των βασικών υλικών και τις αλυσίδες αξίας, προσδιορίζει τις σχετικές προσεγγίσεις της κυκλικής οικονομίας, αυτή είναι η πρώτη προσπάθεια να αντιμετωπιστεί ποσοτικά το ζήτημα αυτό μεταξύ των υλικών και των αλυσίδων αξίας και για ολόκληρη την οικονομία της ΕΕ.
Το έργο αυτό υλοποιήθηκε από την Material Economics, με την υποστήριξη της Climate-KIC, της ClimateWorks, το Ίδρυμα Ellen MacArthur, της Επιτροπής Μεταβατικών Ενεργειών, του Ευρωπαϊκού Κλιματικού Ιδρύματος, του MAVA Foundation και του SITRA.
Η έκθεση – Η κυκλική οικονομία – ισχυρή δύναμη για τον μετριασμό του κλίματος – υποστηρίζει ότι η «αποδοτικότητα υλικών» αξίζει να αποτελέσει προτεραιότητα στις συζητήσεις για τη βιομηχανική μείωση των εκπομπών, όπως και η ενεργειακή απόδοση αποτελεί προτεραιότητα στις συζητήσεις για τη μετατροπή του ενεργειακού συστήματος.
Εξετάζει ένα ευρύ φάσμα ευκαιριών για τα τέσσερα μεγαλύτερα υλικά όσον αφορά τις εκπομπές (χάλυβας, πλαστικά, αλουμίνιο και τσιμέντο) και δύο μεγάλα τμήματα χρήσης για αυτά τα υλικά (επιβατικά αυτοκίνητα και κτίρια). Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι μια πιο κυκλική οικονομία μπορεί να κάνει μεγάλες περικοπές στις εκπομπές από τη βαριά βιομηχανία: σε ένα φιλόδοξο σενάριο, μέχρι το 2050, 296 εκατομμύρια τόνοι CO2 ετησίως στην ΕΕ, από 530 συνολικά – και περίπου 3,6 δισεκατομμύρια τόνους ετησίως παγκοσμίως.
Επομένως, τα μέτρα που αφορούν τη ζήτηση μπορούν να μας οδηγήσουν περισσότερο από το μέσο όρο των μηδενικών εκπομπών από τη βιομηχανία της ΕΕ και να διατηρήσουν τις ίδιες υποσχέσεις με εκείνες από την πλευρά της προσφοράς. Επιπλέον, είναι συχνά οικονομικά ελκυστικές. Επομένως, οι ευκαιρίες για πιο παραγωγική χρήση των υλικών αξίζουν μια κεντρική θέση στην πολιτική της ΕΕ για το κλίμα. Όπως η βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης είναι κεντρική στις προσπάθειες της ΕΕ για την επίτευξη ενός ενεργειακού συστήματος χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, μια πιο κυκλική οικονομία θα είναι καθοριστική για την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, ενώ θα μειώσει τις εκπομπές CO2.
constructionclimatechallenge.com